florysta - 1 rok

INFORMACJA O ZAWODZIE

Florystyka z upływem lat bardzo się rozwinęła, dlatego coraz bardziej wzrasta zapotrzebowaniem na tego typu usługi. Każdy kto kocha rośliny doskonale odnajdzie się w tym zawodzie. Florystyka to sztuka układania bukietów, dekoracji  z kwiatów, w taki sposób aby w pełni wykorzystać ich walory estetyczne.

Zadania zawodowe:

• Pielęgnacja roślin doniczkowych, ciętych do gotowych dekoracji roślinnych
• Przygotowywanie konkursów oraz wystaw roślinnych
• Stylizacje wnętrz roślinami np. w kościołach, salach bankietowych, hotelach, sklepach, biurach, mieszkaniach itp.,
• prowadzenia sprzedaży materiału florystycznego oraz kompozycji roślinnych
• planowanie oraz wykonywanie projektów dekoracji roślinnych

Szkoła trwa 1 rok (2 semestry)

Zajęcia na tym kierunku prowadzone są co 2 tygodnie ( sobota-niedziela).

Każdy semestr kończy się sesja egzaminacyjna z przedmiotów nauczanych w danym semestrze tj. w styczniu i czerwiec-sierpień.

Po ukończeniu szkoły i zdaniu egzaminów z kwalifikacji wydawane jest:

• państwowe świadectwo ukończenia szkoły policealnej w wybranym zawodzie
• dyplom technika florysty po zdanym egzaminie potwierdzającym kwalifikacje zawodowe

PRACA

Po  ukończeniu kierunku technik florysta osoby mają możliwość otwarcia własnej działalności lub pracy w kwiaciarni. Popularność zyskują różnego rodzaju firmy dekoratorskie. Zajmują się przygotowywaniem wystrojów sal na różnego rodzaju przyjęcia takie jak: wesela, komunie, chrzciny itp.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 

Dekoracje roślinne – w życiu człowieka zaczynają odgrywać coraz większe znaczenie. Stwarzają korzystne warunki pracy i wypoczynku oraz podnoszą estetykę otoczenia. Jak wskazują dane sadystyczne , wraz ze wzrostem zamożności wzrasta wielkość zakupów kwiatów ciętych i doniczkowych.
Zwiększą się coraz bardziej zainteresowanie okolicznościową dekoracją wnętrz ( sal bankietowych, konferencyjnych , kościoła itp.), gdyż oprawa wizualna uroczystości staje się coraz ważniejsza. A co za tym idzie zapotrzebowanie na florystów staje się coraz większe.
Według informacji podanych przez Wojewódzkie Urzędy Pracy, coraz częściej brakuje pracowników , którzy są w pełni przygotowani do zawodu florysty. Pracownicy kwiaciarni nie znają najnowszych technik do wykonywania różnego rodzaju kompozycji. Wprowadzają z dużym opóźnieniem nowe florystyczne rozwiązania , nie potrafią powiązać ich ze zmieniającymi się trendami.
Szkoła policealna odpowiada potrzebom rynku w zawodzie florysta. Po skończonej szkole stajesz się specjalistą w zakresie kreatywnego tworzenia dekoracji roślinnych.

opiekun medyczny - 1,5 roku (forma stacjonarna)

INFORMACJA O ZAWODZIE OPIEKUN MEDYCZNY

Opiekun medyczny to zawód, który został wprowadzony do klasyfikacji zawodów w Polsce w lipcu 2007 roku. To zawód, który powstał dzięki ogromnemu wysiłkowi Ministerstwa Zdrowia i Ministerstwa Edukacji Narodowej. Opiekun medyczny to osoba, która w sposób profesjonalny pomaga osobie chorej i niesamodzielnej zaspokoić jej podstawowe potrzeby życiowe. Opiekun medyczny rozpoznaje i rozwiązuje problemy opiekuńcze osoby chorej i niesamodzielnej w różnym wieku. Jest to osoba, która pomaga swoim podopiecznym zaspokajać potrzeby bio-psycho-społeczne. Asystując personelowi medycznemu podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych, pomaga mu i jednocześnie wspiera osobę chorą i niesamodzielną. Podczas świadczenia usług z zakresu opieki medycznej osobie chorej i niesamodzielnej podejmuje współpracę z zespołem opiekuńczym i terapeutycznym. Opiekun medyczny to zawód zaufania publicznego. Poprzez swoją postawę zawodową popularyzuje zachowania prozdrowotne.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPIEKUN MEDYCZNY

Postępujący proces starzenia się europejskich społeczeństw spowodował zwiększenie zapotrzebowania na świadczenie usług opiekuńczych osobom chorym i niesamodzielnym. Obserwuje się również bardzo niskie zainteresowanie kształceniem w zawodzie pielęgniarka, których jest z każdym rokiem mniej. Skutkuje to ogromną potrzebą kształcenia w zawodzie opiekun medyczny. To zawód należący do branży medycznej, w której strukturach zachodzą nieustanne przemiany. Branża ta potrzebuje kompetentnych opiekunek i opiekunów, aby świadczyli usługi opiekuńcze, pielęgnacyjne i higieniczne wobec swoich podopiecznych. Istnienie tego zawodu zwiększy efektywność i jakość usług adresowanych do osób niesamodzielnych. Zachodzące procesy demograficzne i starzenie się społeczeństw przyczyniają się do tego, że zawód ten jest poszukiwanym zawodem na rynku pracy zarówno w Polsce, jak i za granicą.

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPIEKUN MEDYCZNY

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie opiekun medyczny powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. rozpoznawania i rozwiązywania problemów opiekuńczych osoby chorej i niesamodzielnej w różnym stopniu zaawansowania choroby i w różnym wieku;
2. pomagania osobie chorej i niesamodzielnej w zaspokajaniu potrzeb bio-psycho-społecznych;
3. asystowania pielęgniarce i innemu personelowi medycznemu podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych;
4. konserwacji, dezynfekcji przyborów i narzędzi stosowanych podczas wykonywania zabiegów;
5. podejmowania współpracy z zespołem opiekuńczym i terapeutycznym podczas świadczenia usług z zakresu opieki medycznej nad osobą chorą i niesamodzielną.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie opiekun medyczny:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS, OMZ -wyłącznie dla zawodów nauczanych na poziomie technika),
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru medyczno-społecznego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów PKZ(Z.a),
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie: Świadczenie usług opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej (Z.4.).

Kształcenie zgodnie z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kształcenia.

Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

opiekunka dziecięca

INFORMACJA O ZAWODZIE 

Absolwent szkoły w zawodzie opiekunka dziecięca zajmuję funkcję opiekuńczo – wychowawczą. Opiekunką może zostać osoba która posiada predyspozycje do pracy z dziećmi. Troszczy się zarówno o ich rozwój jak i o bezpieczeństwo. Angażuje się w zabawy stymulujące wyobraźnie oraz logiczne myślenie. Musi być to osoba odpowiedzialna która rzetelnie podchodzi do swoich obowiązków, jest cierpliwa oraz rozumie potrzeby najmłodszych.

Szkoła trwa 2 lata (4 semestry)

Zajęcia na tym kierunku prowadzone są co 2 tygodnie (sobota-niedziela).

Każdy semestr kończy się sesja egzaminacyjna z przedmiotów nauczanych w danym semestrze tj. w styczniu i czerwiec-sierpień.

Po ukończeniu szkoły i zdaniu egzaminów z kwalifikacji wydawane jest:

• państwowe świadectwo ukończenia szkoły policealnej w wybranym zawodzie
• dyplom technika florysty po zdanym egzaminie potwierdzającym kwalifikacje zawodowe

PRACA

Po ukończeniu kierunku opiekunka dziecięca można świadczyć usługi prywatnie jako niania. Zdobyte umiejętności oczywiście pomogą nam znaleźć zatrudnienie w żłobkach, przedszkolach, domach małego dziecka, świetlicach szkolnych, czy placówkach opiekuńczo-wychowawczych.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE

Opiekunka dziecięca to nie tylko zawód. To również praktyczna wiedza, którą każdy kto zostać w przyszłości rodzicem powinien ja posiadać. Kierunek ten daje nam możliwość jak właściwie zdiagnozować problemy dzieci, odkrywać ich pasje, zainteresowania, zarządzać ich rozwojem. To także idealne przygotowanie z zakresu właściwego odżywiania , pielęgnacji i organizowania czasu najmłodszym.
Opiekunka musi wzbudzać zaufanie zarówno rodziców którzy oddają swoje pociechy pod ich skrzydła, jak i samych dzieci. Najistotniejsze jest indywidulane podejście do każdego dziecka, zrozumienie potrzeb, cech charakteru, rozpoznanie tempa rozwoju, a także ewentualnych problemów.

opiekunka środowiskowa - 1 rok

INFORMACJA O ZAWODZIE OPIEKUNKA ŚRODOWISKOWA

Istotą pracy zawodowej opiekunki środowiskowej jest świadczenie usług opiekuńczych. Opiekunka środowiskowa pomaga osobie podopiecznej w codziennych czynnościach domowych, planowaniu i organizacji gospodarstwa domowego, wykonuje czynności pielęgnacyjne i higieniczne u osób chorych i niesamodzielnych, udziela pierwszej pomocy w przypadkach zagrożenia zdrowia i życia osoby podopiecznej, mobilizuje osobę podopieczną do aktywnego spędzania czasu wolnego, rozwijania zainteresowań i zwiększania samodzielności życiowej.

Zakres działań zawodowych opiekunki środowiskowej wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy z człowiekiem chorym i niesamodzielnym, istotne znaczenie ma empatia i komunikatywność, zaś w realizacji zadań: kreatywność, konsekwencja i umiejętność współpracy, zdolność organizowania pomocy i wsparcia ze strony środowiska społecznego osoby podopiecznej, a także umiejętność kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPIEKUNKA ŚRODOWISKOWA

Z danych statystycznych wynika, że zmiany demograficzne oraz wiążące się z tym zapotrzebowanie na nowe zawody/specjalności w branży usług dla starzejącego się społeczeństwa oraz osób niepełnosprawnych wzrasta. Coraz bardziej wyraźnym trendem w kraju i na świecie jest wysoka i wciąż rosnąca oczekiwana długość życia oraz bardzo niski współczynnik dzietności. Przekłada się to bezpośrednio na system zabezpieczeń społecznych, opiekę zdrowotną oraz socjalną. Upowszechnienie prozdrowotnego stylu życia wiąże się ze zwiększoną dostępnością usług medycznych i opiekuńczych. Badania przeprowadzone w różnych regionach kraju wykazują, że w przyszłości największy popyt będzie na wykwalifikowanych pracowników zajmujących się podstawową opieką i pielęgnacją człowieka. Ostatnie analizy danych rynkowych zarówno w Polsce, jak i w większości krajów UE wskazują na otwieranie się rynku dla zawodów opiekuńczych. Dla przykładu Centrum Aktywizacji Zawodowej Powiatowego Urzędu Pracy w Zielonej Górze, opublikowało w 2012 roku listę zawodów i specjalności, na które istnieje zapotrzebowanie na lokalnym rynku pracy. Na liście znajdują się zawody pomocy społecznej, takie jak opiekunka środowiskowa, opiekun osób starszych i niepełnosprawnych. Podobne informacje o zapotrzebowaniu na zawody opiekuńcze systematycznie ogłaszane są na stronach internetowych innych powiatowych urzędów pracy. Oferty pracy dotyczą krajów UE oraz krajowego rynku pracy.

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPIEKUNKA ŚRODOWISKOWA

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie opiekunka środowiskowa powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. organizowania opieki oraz wsparcia społecznego osobie podopiecznej;
2. sprawowania opieki nad osobą podopieczną niesamodzielną i przewlekle chorą w celu zapewnienia jej bezpieczeństwa zdrowotnego i higieny osobistej;
3. pomagania osobie podopiecznej w prowadzeniu gospodarstwa domowego w zakresie: gospodarowania budżetem, dokonywania zakupów, sporządzania posiłków, utrzymania porządku w domu oraz tworzenia optymalnych warunków życia;
4. motywowania osoby podopiecznej do samodzielności oraz aktywności intelektualnej, fizycznej i społecznej.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie opiekunka środowiskowa:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS, OMZ);
• efekty kształcenia stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie opiekunka środowiskowa PKZ(Z.c);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie: Z.5. Świadczenie usług opiekuńczych.

Kształcenie zgodnie z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągniecie wyżej wymienionych celów kształcenia.

Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

technik administracji

INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK ADMINISTRACJI

Technik administracji zajmuje się pracami związanymi z gromadzeniem oraz obiegiem dokumentacji i informacji zgodnie z instrukcją kancelaryjną w urzędach administracji publicznej i w przedsiębiorstwach, w tym informacji o charakterze ekonomicznym i statystycznym. Sporządza sprawozdania i protokoły posiedzeń i zebrań. Ważnymi zadaniami technika administracji są: opracowywanie projektów aktów administracyjnych, prowadzenie postępowania kończącego się wydaniem decyzji administracyjnej, a także przygotowywanie projektów umów cywilnoprawnych. Zajmuje się również planowaniem i organizowaniem narad, zebrań, konferencji i sesji. Prowadzi podstawową dokumentację księgową, planuje koszty i przychody, gospodaruje majątkiem oraz nadzoruje innych pracowników.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE

Współcześnie obserwuje się wzrastającą rolę dziedzin gospodarki związanych ze sferą szeroko rozumianych usług. Na tym tle wzrastają także oczekiwania wobec administracji, od której wymaga się coraz większej sprawności, kompetencyjności, życzliwości wobec interesantów i traktowania swojej pracy w kategoriach służby publicznej. Również rozwój techniki biurowej i systemów komunikacji obliguje pracowników administracji do ciągłego doskonalenia swoich kwalifikacji w tym zakresie.

W związku z powyższym technik administracji powinien posiadać uniwersalne kwalifikacje zawodowe związane z rozumieniem i stosowaniem w praktyce norm prawnych, przejawiające się w poszanowaniu zasad służących organizacji każdej zbiorowości ludzkiej i umożliwiające pracę na różnych stanowiskach administracyjnych. Jego wykształcenie w zakresie podstawowej wiedzy i umiejętności stanowi podbudowę do doskonalenia, szybkiej adaptacji do nowych warunków pracy i dalszego kształcenia w zawodzie.

Analiza ofert pracy wykazała, że bieżące zapotrzebowanie rynku pracy na techników administracji jest stabilne i stosunkowo wysokie. W każdym tygodniu objętym analizą (listopad 2009, kwiecień 2010 występowało średnio 9,9 ofert pracy w portalu Pracuj.pl. w obszarze administracja biurowa oraz 8,5 oferty pracy w dodatku „Gazeta Praca” dołączanym do „Gazety Wyborczej” w obszarze „ biuro i administracja” (L.Kuras „Jaki pracownik – jaki zawód”?. Analiza internetowych i prasowych ofert pracy, ŁDNiKP, Łódź 2010). Natomiast prognozy przygotowane w oparciu o wykonane badania ankietowe pracodawców pozwalają przewidywać blisko dwukrotny wzrost zapotrzebowania rynku pracy na techników administracji w latach 2012 – 2014 roku w porównaniu z okresem 2010 – 2011 (zgodnie z „Potrzeby kadrowe województwa łódzkiego – raport z badań ankietowych E.Ciepucha, J.Moss ŁCDNiKP Łódź 2011).

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK ADMINISTRACJI

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik administracji powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. wykonywania prac biurowych w jednostce organizacyjnej;
2. sporządzania dokumentów dotyczących spraw administracyjnych;
3. prowadzenia postępowania administracyjnego.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik administracji:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS, OMZ);
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów PKZ(A.m);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie: Obsługa klienta w jednostkach administracji (A.68.).

Kształcenie zgodnie z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kształcenia.

„Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

technik archiwista

technik bezpieczeństwa i higieny pracy - 1,5 roku

INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

Technik bezpieczeństwa i higieny pracy sporządza bieżące i okresowe analizy stanu bhp w zakładzie pracy, rozwiązuje bieżące problemy techniczne i organizacyjne związane z bhp w skali zakładu pracy i w odniesieniu do stanowisk pracy. Kontroluje stan bhp w zakładzie, sporządza sprawozdania i protokoły pokontrolne oraz opinie dotyczące spełniania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, ocenia ekonomiczne skutki zagrożeń, wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Dobiera właściwe środki ochrony dla pracowników na poszczególnych stanowiskach pracy, nadzoruje wykonywanie zleceń służb kontrolujących warunki bhp we wszystkich instytucjach. Do podstawowych zadań technika bhp w firmie należy: identyfikacja i ocena zagrożeń występujących w procesie pracy oraz ryzyka związanego z tym zagrożeniami, organizowanie pracy w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy, zapewnienie przestrzegania w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wypracowanie i wdrożenie metod ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą, ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków, współdziałanie ze służbami pracowniczymi zakładu pracy w zakresie obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Technik bezpieczeństwa i higieny pracy może podjąć pracę w przedsiębiorstwach, instytucjach i organizacjach prowadzących działy higieny i bezpieczeństwa pracy.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

Współczesny biznes to przede wszystkim lawinowo narastająca konkurencja, duża zmienność gustów klientów oraz ciągła presja na innowacyjność i efektywność kosztową. Taka sytuacja tworzy trudne i wymagające środowisko pracy, zaś sektor zarządzania bhp staje się strategicznym elementem w planowaniu rozwoju przedsiębiorstwa. Dokonujący się postęp w różnych obszarach i integracja z Unią Europejską wyznaczają kierunki zmian. Przemiany te dotyczą zarówno obszaru bezpieczeństwa pracy, jak również podejścia do rozwoju i doskonalenia kompetencji pracowników. Aktualnie za najważniejszy element, od którego uzależnione są sukcesy danej organizacji, coraz częściej uznaje się ludzi, a potrzeba efektywnego i właściwego rozwoju pracowników jest dziś ważniejsza niż kiedykolwiek. Aktualnie pracodawcy są coraz bardziej świadomi oczekiwań, jakie stawiają swoim pracownikom, oczekując przede wszystkim obok kwalifikacji faktycznych umiejętności i kompetencji zarówno w obszarze zawodowym, jak i społecznym. Oczekiwania te nabierają szczególnego znaczenia w kontekście pracy służby bezpieczeństwa i higieny pracy. Jest to związane z dużą liczbą i małą czytelnością obowiązujących przepisów, procesem kontroli organizacji oraz obowiązkami pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Dlatego tak istotnym jest, by kształcić techników bezpieczeństwa i higieny pracy, którzy przez cały czas będą czuli potrzebę uaktualniania swojej wiedzy i umiejętności, podnoszenia kwalifikacje i doskonalenia kompetencji pamiętając, iż pracownicy służb bhp stanowią we współczesnym świecie newralgiczną grupę jeżeli chodzi o poziom bezpieczeństwa w organizacji.

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik bezpieczeństwa i higieny pracy powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. oceniania stopnia zagrożeń i ryzyka zawodowego powodowanego przez czynniki chemiczne, fizyczne i biologiczne występujące w środowisku pracy;
2. rozwiązywania bieżących problemów technicznych i organizacyjnych związanych z bezpieczeństwem i ergonomią w skali zakładu pracy i w odniesieniu do stanowisk pracy;
3. współuczestniczenia w ustalaniu okoliczności, przyczyn wypadków i chorób zawodowych;
4. organizowania i prowadzenia szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych

w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik bezpieczeństwa i higieny pracy:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS, OMZ),
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru medyczno-społecznego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie PKZ(Z.d),
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy (Z.13.).

Kształcenie zgodne z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągniecie co najmniej wymienionych celów.

Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

technik informatyk - z możliwością uzyskania Certyfikatu ECDL - ostatni nabór wrzesień 2018

 INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK INFORMATYK

Technik informatyk potwierdzając kwalifikacje wchodzące w skład tego zawodu, uzyskuje wiedzę i umiejętności niezbędne do pracy w trzech obszarach branży informatycznej.

• (E12) Technik informatyk planuje konfiguracje, dobiera podzespoły i montuje z nich komputery. Nadzoruje organizacją pracy podczas montażu. Przygotowuje do pracy systemy komputerowe z oprogramowaniem systemowym i narzędziowym. Przygotowuje i konfiguruje urządzenia peryferyjne. Doradza klientowi w zakresie konfiguracji i modernizacji systemów komputerowych i urządzeń peryferyjnych. Odpowiada za konserwacje urządzeń techniki komputerowej w czasie ich okresu użytkowania. Zabezpiecza, rekonfiguruje i utrzymuje w optymalnej wydajności systemy operacyjne. Wykonuje zadania serwisowe polegające na diagnozowaniu i usuwaniu usterek komputera osobistego, urządzeń peryferyjnych i systemu operacyjnego. Monitoruje pracę systemów komputerowych. Wycenia i kosztorysuje konfiguracje systemów komputerowych oraz ich konserwacje i naprawy. Dba o aspekty ekologiczne na stanowisku pracy (recycling) oraz o bezpieczeństwo i higienę pracy. Potrafi zorganizować i prowadzić sklep komputerowy, serwis czy hurtownię komputerową.
• (E13) Technik informatyk wykonuje projekt okablowania strukturalnego lokalnej sieci komputerowej. Dobiera urządzenia sieciowe, komputery, medium transmisyjne oraz oprogramowanie systemowe i narzędziowe do pracy w sieci lokalnej. Montuje elementy lokalnej sieci komputerowej według projektu. Instaluje i konfiguruje urządzenia sieciowe i sieciowe systemy operacyjne. Odpowiada za właściwe działanie lokalnej sieci komputerowej. Projektuje i wykonuje modernizację lokalnej sieci komputerowej. Administruje zasobami i użytkownikami lokalnej sieci komputerowej. Podłącza sieć lokalną do Internetu i zabezpiecza przepływ danych w sieci. Nadzoruje politykę bezpieczeństwa danych osobowych w postaci elektronicznej. Diagnozuje i naprawia awarie występujące w lokalnej sieci komputerowej. Organizuje pracę podczas montażu sieci i jej naprawy przestrzegając zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Nadzoruje procesami projektowania, montażu i naprawy lokalnej sieci komputerowej. Jest przygotowany do prowadzenia działalności usługowej dotyczącej lokalnej sieci komputerowej.
• (E14) Technik informatyk projektuje i wykonuje strony internetowe, sklepy internetowe i systemy zarządzania treścią. Buduje dynamiczne witryny wykorzystujące internetowe bazy danych i usługi zdalnych serwerów. Tworzy aplikacje, skrypty i aplety wykonywane po stronie klienta oraz serwera. Administruje aplikacjami i witrynami internetowymi. Projektuje i tworzy bazy danych. Doradza klientowi w oprawie graficznej i strukturze budowanej strony. Tworzy i obrabia grafikę, dźwięk i filmy na potrzeby stron internetowych. Zabezpiecza strony internetowe oraz bazy danych. Monitoruje i testuje witryny i aplikacje internetowe. Konfiguruje i naprawia lokalne i internetowe bazy danych. Nadzoruje prace projektowe i wykonawcze dotyczące aplikacji internetowych i baz danych. Prowadzi działalność gospodarczą usługową w zakresie baz danych i aplikacji internetowych.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE

Pomimo stosunkowo dużego bezrobocia w Polsce (w lutym 2012 r. 13,5%) i oznak globalnego spowolnienia gospodarczego, w pierwszym kwartale 2012 roku ponad 63% polskich pracodawców specjalizujących się w oprogramowaniu i 54% w sprzęcie, planowało zatrudnić fachowców z branży informatycznej . Tendencja ta w następnych kwartałach ma się utrzymać. Znacząca część tych prognoz dotyczy pracowników średniego szczebla, w tym absolwentów technikum.

Powodem dobrych wyników w branży IT jest wejście na polski rynek nowych firm informatycznych i teleinformatycznych, wzrost konkurencji i ciągły postęp technologiczny. Wszystkie te czynniki wymuszają podwyższanie jakości usług, często osiągane przez inwestycje w infrastrukturę IT. Nie bez znaczenia jest też kierunek informatyzacji i cyfryzacji administracji publicznej.

Istotny jest również dobór efektów kształcenia podstawy programowej. Według analizy rynku pracy informatycy najczęściej posługują się językami programowania takimi jak: SQL, HTML, CSS i PHP. Wśród narzędzi bazodanowych prym wiodą MSSQL, Oracle i MySQL.

Według danych dotyczących kompetencji informatyków, najwięcej z nich zajmuje się administracją sieci LAN (31%) a nieco mniej szeroko rozumianą obsługą usług serwera http (30%).

Natomiast dane dotyczące ofert pracy jasno określają obszary zainteresowania pracodawców. 41% ofert pracy dotyczy programistów (w dużej części aplikacji internetowych), 20% administratorów sieci, a 16% instalatorów i serwisantów systemów komputerowych.

Według tych analiz oraz struktury ofert pracy kształcenie w zawodach branży IT jest nie tyle celowe, ale wręcz konieczne, ze względu nie tylko na zapotrzebowanie rynku pracy, ale również na tendencje rozwoju kraju w przyszłości. Ponadto kierunki kształcenia w kwalifikacjach zawodowych technika informatyka wydają się być optymalnie dopasowane do potrzeb rynku pracy.

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK INFORMATYK

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik informatyk powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. montowania oraz eksploatacji komputera i urządzeń peryferyjnych;
2. projektowania i wykonywania lokalnych sieci komputerowych, administrowania tymi sieciami;
3. projektowania baz danych i administrowania bazami danych;
4. tworzenia stron www i aplikacji internetowych, administrowania tymi stronami i aplikacjami.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik informatyk:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS, OMZ);
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru elektryczno-elektronicznego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów PKZ(E.b);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie
  • E.12. Montaż i eksploatacja komputerów osobistych oraz urządzeń peryferyjnych,
  • E.13. Projektowanie lokalnych sieci komputerowych i administrowanie sieciami,
  • E.14. Tworzenie aplikacji internetowych i baz danych oraz administrowanie bazami.

„Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

technik ochrony fizycznej i mienia

INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK OCHRONY FIZYCZNEJ OSÓB I MIENIA

Zmiany systemowe, jakie miały miejsce w polskiej gospodarce, oraz nakładające się na nie nowe zjawiska w technice, organizacji pracy i bezpieczeństwie zapoczątkowały dynamiczny rozwój komercyjnych usług związanych z ochroną osób i mienia. Ustawodawca wyszczególnił obszary obowiązkowej ochrony fizycznej oraz zabezpieczenia technicznego i określił zarazem zasady tworzenia odpowiednich służb do ich zabezpieczenia, nadając im, niespotykane dotychczas w polskim prawie, uprawnienia i obowiązki. Nowością stała się swoista prywatyzacja bezpieczeństwa i nadanie komercyjnym służbom ochrony osób i mienia uprawnień do użycia środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej do ochrony obszarów, obiektów, urządzeń i transportów szczególnie ważnych dla obronności państwa, porządku publicznego, interesu gospodarczego oraz innych ważnych interesów państwa. Profesjonalne przygotowanie pracowników ochrony do zadań związanych z zabezpieczeniem tak ważnych elementów naszej gospodarki przy użyciu tak niebezpiecznych środków i skomplikowanych systemów alarmowych stanowi zatem warunek konieczny do skutecznego zapewniania bezpieczeństwa.

Technik ochrony fizycznej osób i mienia wykonuje zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony lub na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia. Absolwent w zawodzie technik ochrony fizycznej osób i mienia ma możliwość ubiegania się o wydanie przez właściwą Komendę Wojewódzką Policji licencji pracownika ochrony fizycznej I lub II stopnia. Podstawowy zakres działań pracownika obejmuje ochronę osób w celu zapewnienia bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności osobistej oraz ochronę mienia w celu zapobiegania przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałanie powstawaniu szkody wynikającej z tych działań, jak również nie dopuszczenie do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony. Pracownik ochrony fizycznej osób i mienia znajduje również zatrudnienie podczas zapewniania bezpieczeństwa na imprezach masowych.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK OCHRONY FIZYCZNEJ OSÓB O MIENIA

Bezpieczeństwo należy do podstawowych potrzeb człowieka. Zarówno pojedyncze osoby, jak i grupy społeczne czy państwa, starają się zapewnić sobie akceptowalny poziom bezpieczeństwa. Wraz z rozwojem cywilizacyjnym, postępem, wzrasta ilość i świadomość zagrożeń, a tym samym wzrasta zapotrzebowanie na profesjonalne usługi ochrony. Rynek pracy oczekuje na wykwalifikowanych pracowników ochrony, których wiedza i umiejętności przyczynią się do wzrostu poczucia bezpieczeństwa obywateli. Osoby przedsiębiorcze w tej branży mogą ubiegać się o uzyskanie koncesji i otworzyć własną firmę świadczącą usługi w zakresie ochrony osób i mienia. Wymaga to jednak zdobycia gruntownej wiedzy i umiejętności w zakresie organizowania oraz realizowania ochrony fizycznej osób i mienia, także z zastosowaniem najnowszych technicznych środków zabezpieczeń. Dynamiczny rozwój nowoczesnych technologii, przeobraża otaczającą nas rzeczywistość, wpływając jednocześnie na zwiększenie efektywności usług ochronnych.

Analiza internetowych ofert pracy, prowadzona w oparciu o portal pracuj.pl wykazała, że ochrona osób i mienia jest obszarem, w którym zapotrzebowanie na pracowników jest stosunkowo duże. Najwięcej ofert pracy w branży „ochrona osób i mienia” skierowanych było do: pracowników ochrony, pracowników grup interwencyjnych, wartowników-konwojentów czy też szefów ochrony. W rankingu 30 zawodów wg deficytu podaży siły roboczej w I półroczu 2011 roku ogłoszonym przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Departament Rynku Pracy , zawód pracownika ochrony bez licencji znajduje się na wysokiej – 3 pozycji. Pracownicy ochrony z licencją I stopnia są notowani w rankingu zawodów deficytowych na pozycji 19. Zawód pracownika ochrony z licencją pierwszego lub drugiego stopnia znajduje się również w rankingu 15 najbardziej deficytowych zawodów w województwach: kujawsko-pomorskim, lubelskim, lubuskim, opolskim, podkarpackim, pomorskim, świętokrzyskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim. Należy dodać, że poprzez zawód deficytowy należy rozumieć zawód, na który występuje na rynku pracy wyższe zapotrzebowanie niż liczba osób poszukujących pracy w tym zawodzie.

POWIĄZANIA ZAWODU TECHNIK OCHRONY FIZYCZNEJ OSÓB I MIENIA Z INNYMI ZAWODAMI

Podział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. W większości wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum.

Zawód technik ochrony fizycznej osób i mienia kształcony jest na poziomie szkoły policealnej i ze względu na swoją specyfikę nie posiada wspólnych kwalifikacji z innymi zawodami figurującymi w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. Inne wyszczególnione w podstawie programowej elementy wspólne dla zawodów w ramach obszarów kształcenia to organizacja małych zespołów i umiejętności stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie technik ochrony fizycznej osób i mienia.

CELE SZCZEGÓŁOWE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK OCHRONY FIZYCZNEJ OSÓB I MIENIA

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik ochrony fizycznej osób i mienia powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. organizowanie i realizowanie ochrony fizycznej i zabezpieczenia technicznego;
2. organizowanie i realizowanie ochrony obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie;
3. organizowanie i realizowanie ochrony wartości pieniężnych;
4. organizowanie i realizowanie zabezpieczenia imprez masowych.

Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ,,KPS, OMZ);
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru medyczno-społecznego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodach lub grupie zawodów PKZ(Z.b);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie technik ochrony fizycznej osób i mienia Z.3. Ochrona osób i mienia.

Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

{slider technik rachunkowości - ostatni nabór wrzesień 2018 |icon}

INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK RACHUNKOWOŚCI

Technik rachunkowości jest przygotowany do prowadzenia rachunkowości w jednostce organizacyjnej; potrafi stosować narzędzia rachunkowości finansowej, kontrolować i kwalifikować dowody do księgowania, zastosować oprogramowanie księgowe do ewidencji operacji gospodarczych i sporządzenia jednostkowego sprawozdania finansowego oraz przeprowadzić analizę finansową i ocenić kondycję finansową jednostki organizacyjnej. Ponadto potrafi sporządzić dokumentację pracowniczą i rozliczyć wynagrodzenia z tytułu umów o pracę i umów cywilnoprawnych.

W zakresie rozliczeń z instytucjami publicznoprawnymi potrafi sporządzać ewidencje i deklaracje podatkowe oraz dokumenty dotyczące rozliczeń z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych.

Wiedza z zakresu rachunkowości połączona z umiejętnościami praktycznymi daje podstawy do zajmowania wysokich stanowisk w przedsiębiorstwach, organizacjach gospodarczych, instytucjach finansowych, jednostkach finansów publicznych, kancelariach doradczych i audytorskich oraz biurach rachunkowych.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE

Rozwój gospodarki i związana z nią informatyzacja systemu rachunkowości sprawia, że pracodawca na rynku pracy poszukuje wykształconego, otwartego na aktualizowanie wiedzy, kompetencji i umiejętności pracownika. Zawód technika rachunkowości odgrywa coraz większą rolę w związku z powstawaniem coraz to nowych przedsiębiorstw i instytucji. Umożliwia uczestnictwo w życiu gospodarczym w kraju i poza jego granicami ze względu na ujednolicenie systemu rachunkowości w różnych krajach.

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK RACHUNKOWOŚCI

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik rachunkowości powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. prowadzenia rachunkowości;
2. rozliczania danin publicznych;
3. rozliczania wynagrodzeń;
4. rozliczania składek pobieranych przez ZUS;
5. prowadzenia analizy finansowej.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik rachunkowości:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, OMZ);
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie PKZ(A.m);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie: Prowadzenie rachunkowości (A.36.) oraz Rozliczanie wynagrodzeń i danin publicznych (A.65. ).

Kształcenie zgodnie z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kształcenia.

„Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

technik turystyki wiejskiej - nadaje uprawnienia rolnicze - ostatni nabór wrzesień 2018

INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK TURYSTYKI WIEJSKIEJ

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik turystyki wiejskiej jest przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. organizowania i prowadzenia działalności turystycznej na obszarach wiejskich;
2. planowania, organizowania i wykonywania prac w gospodarstwie rolnym;
3. planowania i organizowania działalności agroturystycznej;
4. obsługiwania klienta w gospodarstwie agroturystycznym.

Świadectwo lub dyplom ukończenia szkoły kształcącej w zawodzie technik turystyki wiejskiej potwierdza posiadanie kwalifikacji rolniczych, co oznacza, że absolwent może prowadzić indywidualne gospodarstwo rolne. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK TURYSTYKI WIEJSKIEJ

Obszary wiejskie stanowią, wg GUS, ponad 93% ogólnej powierzchni Polski i odgrywają dużą rolę w rozwoju turystyki ze względu na istotne zasoby turystyczne – przyrodnicze i kulturowe.

Podstawowe segmenty turystyki na obszarach wiejskich stanowią; turystyka wypoczynkowa, turystyka krajoznawcza i turystyka specjalistyczna (aktywna). Obszary o walorach wypoczynkowych zajmują 55% powierzchni kraju. Turystyka wiejska jest jedną z form turystyki zrównoważonej, w której zasadniczym motywem jest chęć pobytu w środowisku wiejskim z wszystkimi jego przejawami: krajobraz, przyroda, architektura, tempo życia, codzienne zajęcia, świętowanie, itp. Na wyróżnienie zasługują następujące produkty turystyki wiejskiej: agroturystyka, ekoturystyka, wiejska turystyka kulturowa, a także turystyka rowerowa, piesza, konna. Agroturystyka jest rodzajem turystyki wiejskiej, który charakteryzuje się powiązaniem usług turystycznych z gospodarstwem rolnym. Z badań Instytutu Turystyki wynika, że turystyka wiejska ma największy popyt i największe szanse rozwoju na rynku krajowym. Rynek ten będzie także dominował w przyszłości. Podstawowe segmenty to wypoczynek rodzin i osób starszych oraz dzieci i młodzieży. Z rynków zagranicznych najważniejsze będą kraje sąsiedzkie.

Technik turystyki wiejskiej może znaleźć zatrudnienie w biurach i agencjach turystycznych, hotelach i pensjonatach, organach administracji samorządowej, branżowych organizacjach, fundacjach i stowarzyszeniach. Może prowadzić własną działalność gospodarczą i gospodarstwo agroturystyczne.

POWIĄZANIA ZAWODU TECHNIK TURYSTYKI WIEJSKIEJ Z INNYMI ZAWODAMI

Podział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Zawód technik turystyki wiejskiej nie ma wspólnych kwalifikacji z innymi zawodami z obszaru turystyczno-gastronomicznego.

CELE SZCZEGÓŁOWE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK TURYSTYKI WIEJSKIEJ

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik turystyki wiejskiej powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. organizowania i prowadzenia działalności turystycznej na obszarach wiejskich;
2. planowania, organizowania i wykonywania prac w gospodarstwie rolnym;
3. planowania i organizowania działalności agroturystycznej;
4. obsługiwania klienta w gospodarstwie agroturystycznym.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik turystyki wiejskiej:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, KPS, OMZ, JOZ);
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru turystyczno-gastronomicznego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów PKZ(T.d);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie: Prowadzenie działalności turystycznej na obszarach wiejskich (T.7.) oraz Prowadzenie gospodarstwa agroturystycznego (T.8.).

Kształcenie zgodnie z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kształcenia.

Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.

technik usług kosmetycznych

INFORMACJA O ZAWODZIE TECHNIK USŁUG KOSMETYCZNYCH

Zawód technik usług kosmetycznych jest zawodem usługowym należącym do branży administracyjno-usługowej, mieszczącym się w sferze usług publicznych. Odbiorcy tych usług są grupą konsumentów bardzo wymagających. Narzuca to na sektory tej branży związane z kosmetyką ciągły i nieustanny rozwój, wprowadzanie innowacji kosmetycznych i technologicznych oraz podnoszenie poziomu świadczonych usług. Wszystkie te wymagania rynkowe przekładają się jednocześnie na oczekiwania pracodawców, co do poziomu umiejętności praktycznych oraz posiadanej wiedzy pracowników. Aby sprostać zapotrzebowaniu pracodawców uczniowie mogą korzystać z szerokiej oferty szkoleń dokształcających i nieustannie podnosić swoje kwalifikacje. Jednocześnie wskazuje to na specyfikę tego zawodu, który można określić jako prężnie i dynamicznie rozwijający się. Zdecydowanie jest to zawód dla ludzi pragnących rozwoju i lubiących wyzwania. Specyfika tego zawodu polegająca na kontakcie z ludźmi narzuca również na osobę pracującą bezwzględną potrzebę posiadania szczególnych cech charakteru, predyspozycji psychofizycznych oraz wysokiej kultury osobistej. Poza relacjami interpersonalnymi kosmetyczka prowadząca własną działalność jako przedsiębiorca musi wykazać się umiejętnościami zarządzania salonem kosmetycznym oraz zarządzania personelem zgodnie z obowiązującymi dyrektywami unijnymi SANEPiD-u, P.POŻ, BHP i Kodeksu Pracy. W salonie kosmetycznym można również prowadzić sprzedaż kosmetyków, preparatów ziołowych, suplementów diety oraz akcesoriów do odsprzedaży klientowi, co stawia kosmetyczkę w kolejnej roli, handlowca. Polem zabiegowym dla kosmetyczki jest skóra twarzy, szyi i dekoltu oraz dłoni, stóp i ciała. W puli oferowanych usług przez kosmetyczkę znajdują się zabiegi z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej, upiększającej, zdobniczej oraz zabiegi z zastosowaniem czynników fizykalnych. Klient podczas wizyty w salonie kosmetycznym oprócz usługi bezpośredniej otrzymuje pakiet porad związanych z pielęgnacją i profilaktyką skóry twarzy, szyi i dekoltu, dłoni, stóp i ciała oraz upiększaniem w warunkach domowych. Kolejnym działem porad jest stylizacja i wizaż, gdzie klient otrzymuje wyczerpujące wskazówki na temat rodzaju makijażu oraz sposobów jego wykonania, dopasowaniu formy fryzury i kolorystyki włosów, doboru odpowiedniego stylu ubioru wraz z paletą barw, biżuterii i dodatków. Równie ważnym elementem pracy kosmetyczki jest skorelowana współpraca z lekarzem dermatologiem, polegająca na wspomaganiu terapii i przynosząca wymierne efekty w trakcie leczenia chorób skóry gładkiej, owłosionej oraz przydatków skórnych.

UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK USŁUG KOSMETYCZNYCH

Obecne czasy wymuszają na nas coraz większą dbałość o wizerunek zewnętrzny, z tego powodu rośnie zapotrzebowanie na specjalistów w tej dziedzinie.

Od 1990 roku rynek kosmetyczny jest jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się w Polsce i na świecie, dlatego Technik usług kosmetycznych wychodzi naprzeciw potrzebom rynku pracy jak i samych uczniów, którzy chcą się rozwijać w tym kierunku. Zachętą do kształcenia się w tym przyszłościowym zawodzie jest możliwość otwarcia własnej działalności gospodarczej oraz dotacje unijne, które to umożliwiają. Zawód kosmetyczki daje szansę współpracy z wieloma nowoczesnymi firmami kosmetycznymi stwarzając szerokie możliwości pracy w gabinetach kosmetycznych, gabinetach odnowy biologicznej, gabinetach medycyny estetycznej, salonach urody, SPA, działach kosmetycznych w centrach handlowych, jako przedstawiciel handlowy firmy kosmetycznej zarówno z rynku detalicznego jak i profesjonalnego (szkoleniowiec). Uprawnia do prowadzenia własnej działalności w zakresie kosmetyki, pielęgnacji zdrowia i urody.

Według prognoz ekspertów z Instytutu Badań Rynku, Konsumpcji i Koniunktur, w 2020 r. w Warszawie największy popyt będzie na pracowników w usługach osobistych (m.in. kosmetycznych).

POWIĄZANIA ZAWODU TECHNIK USŁUG KOSMETYCZNYCH Z INNYMI ZAWODAMI

Zawód technik usług kosmetycznych należy do obszaru kształcenia administracyjno-usługowego. Nie ma żadnych wspólnych kwalifikacji z innymi zawodami, nie ma też wspólnych efektów kształcenia stanowiących podbudowę do kształcenia w innych zawodach (PKZ).

SZCZEGÓŁOWE CELE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK USŁUG KOSMETYCZNYCH

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik usług kosmetycznych powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1. przeprowadzania diagnozy kosmetycznej;
2. wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych i upiększających;
3. udzielania porad kosmetycznych;
4. organizowania i prowadzenia gabinetu kosmetycznego.

Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik usług kosmetycznych:

• efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS, OMZ);
• efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów PKZ(A.aa);
• efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie: Wykonywanie zabiegów kosmetycznych twarzy (A.61) oraz Wykonywanie zabiegów kosmetycznych ciała, dłoni i stóp (A.62.).

Kształcenie zgodne z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kształcenia.

Na podstawie przykładowego programu nauczania zamieszczonego na stronie internetowej Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - http://www.koweziu.edu.pl”.